Całkiem Ładny Wschód

Poniedziałek, 14 września 2015 · dodano: 29.09.2015 | Komentarze 0

Przeczytawszy tu i ówdzie o tym, że na wschodzie jest pięknie, a także pamiętając filmowy cytat mówiący, że tam musi być jakaś cywilizacja, udałem się w tym właśnie kierunku. Żeby się nie przemęczyć, do Rzeczycy dotarłem, wioząc wygodnie cztery litery pojazdem silnikowym, a następnie przesadziłem wspomnianą część ciała z samochodowego fotela na mniej komfortowe siodełko rowerowe. Minąwszy Lubocz, zbliżałem się do wiaduktu kolejowego, gdy nagle zobaczyłem na torach coś, co wywołało u mnie tak wielkie zaskoczenie, że zatrzymałem się i zacząłem wpatrywać przed siebie jak zahipnotyzowany. Nie był to jednak złoty pociąg z Wałbrzycha, lecz osławione dzieło włoskiej myśli technicznej przeniesione na polskie kręte szyny, czyli legendarne Pendolino. Uskrzydlony tym niecodziennym widokiem, pomknąłem chyżo przed siebie i w krótkim czasie znalazłem się w Łęgonicach, gdzie podziwiałem arcydzieło sztuki ciesielskiej w postaci zabytkowego kościoła. Kolejnym punktem wycieczki było Nowe Miasto nad Pilicą, po zwiedzeniu którego udałem się do miejscowości o nazwie Waliska (nie mylić z walizką), aby przyjrzeć się tamtejszemu drewnianemu kościołowi, posiadającemu ciekawą cechę architektoniczną, o której będzie mowa poniżej. Jadąc z Walisk do Łęgonic Małych, spostrzegłem leżącą na drodze tajemniczą tasiemkę. Mam takie upodobanie, że lubię najeżdżać kołami na różne rzeczy, więc postanowiłem najechać również na tę tasiemkę. Gdy podjechałem bliżej, zauważyłem, że tasiemka się rusza i usiłuje przedostać się na drugą stronę drogi. W ostatniej chwili skręciłem kierownicą i uratowałem życie oślizgłej gadzinie. W Łęgonicach Małych, po obejrzeniu kolejnego drewnianego kościoła, zachciało mi się zakosztować uroków nadpilicznych krajobrazów, do czego zachęcała mnie tabliczka kierująca na punkt widokowy. Po dotarciu na miejsce zacząłem kręcić się po brzegu rzeki z aparatem w ręku w poszukiwaniu idealnego ujęcia. Zapatrzywszy się w wyświetlacz aparatu, straciłem na chwilę czujność i wszedłem w błoto po kostki. Już czułem, jak błocko zasysa moje buty w mazistą czeluść, jednakowoż udało mi się uratować obuwie i wydostać z grzęzawiska. Pojechałem dalej, lecz po drodze zacząłem odczuwać narastające zdziwienie i czułem się trochę nieswojo. Jak się okazało było to spowodowane jakością nawierzchni, po jakiej się poruszałem, którą stanowił równiutki, niedawno wylany asfalt. Czar prysł na granicy województw – łódzkie przywitało mnie dziurawą, połataną, wyboistą nawierzchnią. Poczułem się znowu jak u siebie i w poczuciu swojskości wróciłem do Rzeczycy.



Kościół pw. św. Jana Chrzciciela w Łęgonicach © Ziutoslaw

Kościół w Łęgonicach został zbudowany w 1732 r., a w 1893 r. rozbudowano go o kruchtę od frontu nawy i boczną zakrystię. Portal poskaniezwykla.pl podaje, że „według pięknego podania poprzedniczkę dzisiejszej świątyni w Łęgonicach, noszącej wezwanie św. Jana Chrzciciela, założyli św. św. Cyryl i Metody. W czasie podróży misyjnej do krainy Prusów miał tutaj także zawitać św. Wojciech. Podobno haftowane srebrną nicią ornaty i kościelny baldachim wykonano z tureckich chorągwi – trofeów spod Wiednia. Dwa dzwony wiszące w osobno stojącej, również XVIII-wiecznej dzwonnicy, odlano ponoć ze spiżu przetopionych zdobycznych dział tureckich.”


Kościół w Łęgonicach © Ziutoslaw


Dzwonnica przy kościele w Łęgonicach © Ziutoslaw


Pałac Granowskich w Nowym Mieście nad Pilicą © Ziutoslaw

Budowa pałacu w Nowym Mieście rozpoczęła się w 1735 r. z polecenia Franciszka Hieronima Granowskiego. Potem majątek należał do rodziny Małachowskich, Müllerów, Tyszkiewiczów, a w ostatnich, przedwojennych latach do Pomian-Bławdziewiczów. Po II wojnie światowej znajdowało się tu liceum ogólnokształcące oraz ośrodek kolonijny dla dzieci i młodzieży.


Widok z pałacu na dolinę Pilicy © Ziutoslaw


Klasztor oo. kapucynów w Nowym Mieście nad Pilicą © Ziutoslaw

W 1762 r. wojewoda rawski Kazimierz Granowski zaproponował kapucynom fundację klasztoru w Nowym Mieście. Kościół św. Kazimierza wznoszono w latach 1780-1786, jednak z powodu rozbiorów Polski i wojen napoleońskich budynki pozostały niewykończone, a konsekracja świątyni klasztornej nastąpiła dopiero 1 października 1815 r. W latach 1892-1916 w nowomiejskim klasztorze przebywał i prowadził pracę duszpasterską bł. Honorat Koźmiński. W odpowiedzi na represje władz rosyjskich opracował on konspiracyjną formę życia zakonnego, polegającą na wypełnianiu zasad ewangelicznych pod pozorem świeckich instytucji. Stworzył ponad 20 niehabitowych zakonów żeńskich i męskich, zajmujących się przede wszystkim działalnością charytatywną. Współcześnie na terenie zakonu kapucynów działa niewielkie muzeum poświęcone postaci bł. Honorata Koźmińskiego.


Kościół pw. św. Kazimierza w Nowym Mieście nad Pilicą © Ziutoslaw


Kościół Opieki Matki Bożej Bolesnej w Nowym Mieście nad Pilicą © Ziutoslaw


Pilica w Nowym Mieście i pozostałości starego mostu © Ziutoslaw


Staw, łódki, łabędzie © Ziutoslaw


Kościół pw. Matki Kościoła w Waliskach © Ziutoslaw

Kościół p.w. Matki Kościoła (pierwotnie Świętego Krzyża) zbudowano około 1650 roku z fundacji Agnieszki Łakomej. Cytując autorów strony drewnianemazowsze.pl: „Za bardzo ciekawy należy uznać fakt, że od strony północnej, w dawnych wierzeniach diabelskiej, brak jest okien. Takie rozwiązanie spotyka się w najstarszych zachowanych kościołach w Polsce – w wielu okna zostały przebite w późniejszym okresie. Brak takiego rozwiązania w kościele w Waliskach oznacza, że uniknął on przebudów i pomimo remontów ukazuje, jak wyglądały niewielkie kościoły wiejskie w XVII wieku.”


Chyba raczej Małachowskiego © Ziutoslaw

Tego zdjęcia nie mogę pozostawić bez komentarza. Umieszczenie tablicy informacyjnej pod nazwą miejscowości jest na pewno godne pochwały i naśladowania, ale bulwersujący błąd w nazwisku marszałka woła o pomstę do nieba. Boże, widzisz i ne grzmisz?!


Kościół pw. św. Marii Magdaleny w Łęgonicach Małych © Ziutoslaw

Obecny mo­drzewiowy w Łęgonicach Małych został wybudowany w latach 1765-1775 z fundacji Stanisława Małachowskiego, marszałka trybunału koronnego, który niefortunnie spalił poprzednią świątynię. Podczas polowania na jaskółki proch spadł na dach świątyni, wzniecając pożar. (kosciolydrewniane.pl)


Komfortowy przystanek z miejscami leżącymi © Ziutoslaw


Młyn w Wielkopolu © Ziutoslaw


Granica województw i zmiana jakości nawierzchni drogi © Ziutoslaw


Widok na Pilicę w Mysiakowcu © Ziutoslaw

Sensacyjne wydarzenia ostatnich tygodni związane z poszukiwaniami wałbrzyskiego złotego pociągu przypomniały mi o pewnym utworze skomponowanym przez maestro Ennio Morricone i wykorzystanym jako podkład muzyczny jednej ze scen najlepszego (moim skromnym zdaniem) filmu wszech czasów, opowiadającego o trzech jegomościach z Dzikiego Zachodu, szukających ukrytego złota. Blondie i Tuco odnaleźli skarb, czego życzę również poszukiwaczom złotego pociągu.